IV FESTYN ARCHEOLOGICZNY W GMINIE MIEDZICHOWO

W dniu 22 września 2024 r. na terenie skansenu w miejscowości Miedzichowo odbył się IV Festyn Archeologiczny Dymarki Miedzichowskie „W kręgu ognia”. Organizatorami Festynu byli Gmina Miedzichowo i Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Przyjaciół Ziemi Miedzichowskiej. Mieszkańcy i goście mogli zwiedzać stanowiska oraz brać aktywny udział w zajęciach archeologicznych.

 

Wójt Gminy Miedzichowo dr Stanisław Piechota rozpoczął festyn od przedstawienia krótkiej historii hutnictwa na Ziemi Miedzichowskiej.

Swoją obecnością na to wspaniałe wydarzenie zaszczycili: Starosta Powiatu Nowotomyskiego Pan Andrzej Wilkoński, Przewodnicząca Rady Gminy Pani Barbara Matys wraz z Radnymi, Prezes Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Przyjaciół Ziemi Miedzichowskiej Pan Krzysztof Górny wraz z Zarządem.

Na terenie Skansenu „Dymarki Miedzichowskie na Szlaku Wikliny” zlokalizowano stanowiska, na których zaprezentowano dawne zajęcia ludności:

1. Pokaz wyrobów paciorków szklanych

- Produkcja ozdób szklanych w postaci różnokolorowych i różnokształtnych paciorków znana była już od czasów antycznych. W starożytności paciorki szklane były bardzo popularną, choć kosztowną ozdobą. W czasach rzymskich ich wytwarzanie osiągnęło doskonałość, a różnorodność wzorów i wysoki poziom kunsztu wciąż zadziwiają badaczy.

2. Pokaz dawnego odlewnictwa metali nieżelaznych

- Odlewnictwo to jedna z najstarszych metod wytwarzania przedmiotów metalowych, technika ta znana jest od starożytności. Rozkwit starożytnych kultur epoki brązu zawdzięczamy właśnie umiejętności formowania stopionych metali w formach.

3. Pokaz/warsztaty niecenia ognia metodami historycznymi

- Rozpalanie ognia jest jednym z najważniejszych osiągnięć ludzkości w historii, które umożliwiło rozwój cywilizacji. Ta umiejętność jest pierwotnym sposobem oddziaływania człowieka na żywioł ognia i przekształcania go w narzędzie do przetrwania, ogrzewania oraz obróbki pożywienia. Początkowo, ludzie zdobywali ogień poprzez wykorzystywanie naturalnych źródeł ognia, takich jak pożary lasów lub wulkaniczne erupcje. Jednak w miarę upływu czasu, ludzie odkryli, że mogą samodzielnie wytworzyć ogień, wykorzystując do tego proste narzędzia.

4. Pokaz dawnego kowalstwa

- Dawne kowalstwo to tradycyjne rzemiosło obejmujące produkcję, obróbkę i kształtowanie metalu, głównie żelaza i stali, w przedindustrialny sposób. Kowale byli rzemieślnikami specjalizującymi się w pracy z gorącym metalem, którzy mieli kluczową rolę w wielu społecznościach na przestrzeni wieków. Kowalstwo było rzemiosłem, które wymagało znacznych umiejętności i doświadczenia. Kowale mieli wiedzę na temat różnych rodzajów metalu, technik obróbki cieplnej oraz umiejętności wytwarzania różnorodnych wyrobów.

Punktem kulminacyjnym był wytop darniowej rudy żelaza. Niezbędne w procesie przetapiania rudy darniowej było spalanie wysokokalorycznego węgla drzewnego. Budowę pieca rozpoczynano od wykopania zbiornika na płynny żużel, tzw. kotlinkę. Jej głębokość i średnica wynosiła około 50 cm. Nad kotlinką, oblepiając gliną plecionkowy szkielet, wznoszono tzw. szyb. Do wnętrza powstałego pieca wsypywano naprzemiennie przygotowaną rudę i węgiel drzewny. Podsycany miechem płomień osiągał temperaturę od 1200 do 1300 stopni Celsjusza. Pozwalała ona upłynnić wszelkie zawarte w rudzie zanieczyszczenia, które jako żużel spływały do kotlinki. Żelazo tzw. łupka zbierało się powyżej żużla. Po ukończeniu procesu piec zostawał zburzony, aby uzyskać żelazo.

Wspaniałą atmosferę muzyczną zapewnił Zespół Muzyki Dawnej HUSKARL.

Szczególnie podziękowania dla Koła Gospodyń Wiejskich „Jarzębina” sołectwa Łęczno-Toczeń za wspaniałą obsługę gastronomiczną podczas Festynu.

Projekt współfinansowany ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego.